زبان یک نعمت الهی است که به انسان داده شده و این موهبت به جز انسان به هیچ موجود دیگری داده نشده. هر شخصی به کمک زبان می تواند عقاید، تفکرات، عواطف و احساسات خود را بیان کند. اما استفاده درست از زبان نیاز به اموزش اصولی دارد. اگر میهن را مام وطن در نظر بگیریم زبان مادری همه ی ما ساکنین ایران زمین زبان فارسی است. اولین محیط رسمی برای اموختن اصولی زبان مادری، مدرسه است. زمانی که صحیت از یادگیری و تسلط به زبان مادری می شود منظور یادگیری و تسلط بر چهار مهارت زبانی گوش کردن، صحبت کردن، خواندن و نوشتن است. اما متاسفانه دیده می شود در زنگ فارسی به علت اگاهی نداشتن بعضی آموزگاران به فلسفه ی هرکدام از فعالیت های کتاب، هر درس را در دو فعالیت خواندن و نوشتن خلاصه می کنند. خواندن در حد روخوانی و روانخوانی نوشتن هم در حد فعالیت های غیر فعال نوشتن. فراموش نکنیم فارسی درس مادر و گذرگاه عبور برای یادگیری دروس دیگر است. پس باید اصولی اموزش ببینیم و اصولی اموزش دهیم .